Η μέρα παραχωρούσε τη θέση της στη νύχτα. Τα μάτια των είκοσι αετών που ξενυχτούσαν εκείνο το βράδυ, γυάλιζαν στο σκοτάδι. Αρωγός τους η όμορφη βραδιά που ξενυχτούσε μαζί τους κοιτώντας τους με μάτια τ’ άστρα. Τα φτερά τους χτυπούσαν με λύσσα τον αέρα και στα νύχια συγκρατούσαν τα λουκέτα της ελευθερίας των δύο ωδικών πτηνών. Λίγο πριν φτάσουν στο δάσος με τη λίμνη, χωρίστηκαν σε δύο ομάδες για να πάει η καθεμιά στον προορισμό της, σύμφωνα με τις εντολές του Πλάνου.
Μα ο παπαγάλος που λαγοκοιμόταν τους αντιλήφθηκε καθώς πετούσαν πάνω απ’ το δάσος. Τρομοκρατημένος απ’ την ύποπτη νυχτερινή τους επίσκεψη στα μέρη τους και ανήσυχος καθώς διέκρινε πως κάτι κουβαλούσαν, αποφάσισε να παρακολουθήσει προσεχτικά τη μια ομάδα, χωρίς να αισθανθούν την παρουσία του.
Με έκπληξη τους είδε να πηγαίνουν στα αηδόνια, να αφήνουν τα βράχια και προτού αποχωρήσουν να λένε: «Σας παραδίδουμε τα βράχια που σας υποσχέθηκε ο αρχηγός μας. Σας ευχόμαστε καλή επιτυχία στην περίπτωση που οι σπίνοι σας επιτεθούν και να θυμάστε πως οι αετοί είναι μαζί σας».
Ο Νοήμων προσπαθούσε να ταιριάξει τα σκόρπια κομμάτια του παζλ για να σχηματίσει μια ολοκληρωμένη εικόνα γι’ αυτό που έβλεπε να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια του. Τα αηδόνια είχαν συμμαχήσει με τους αετούς! Οι σπίνοι θα επιτίθονταν στα αηδόνια! Μα γιατί; Οι σπίνοι είναι φιλήσυχα πουλιά, σκεφτόταν αρχικά αλλά δεν άργησε να υποθέσει τι σχεδίαζαν οι αετοί. Κρύος ιδρώτας τον περιέλουσε καθώς συνειδητοποιούσε τι είχε συμβεί. Πέταξε αμέσως προς τους σπίνους για να επιβεβαιώσει αυτό που υποψιάζονταν. Οι σπίνοι αποτελούσαν το τελευταίο κομμάτι του παζλ.
Κρυμμένος στην πυκνή φυλλωσιά ενός δέντρου, τους αντίκρισε να τακτοποιούν κομμάτια βράχου. Το σχέδιο των αετών ξεδιπλώθηκε στα μάτια του: πήραν με το μέρος τους και αυτά τα πουλιά, ενώ παράλληλα κατάφεραν να στρέψουν το ένα εναντίον του άλλου. Ένα ρίγος διαπέρασε όλο του το κορμί. Έπρεπε κάτι να κάνει και μάλιστα έπρεπε να δράσει άμεσα. Μα πού να πάει, σε ποιον να απευθυνθεί; Αισθανόταν απελπιστικά μόνος. Οι αετοί είχαν σκεπάσει με τα φτερά τους τον κόσμο και όλα τα πουλιά τους λάτρευαν ως ευεργέτες τους. Όλα; Όχι! Τα κοτσύφια και τα σπουργίτια είχαν κάνει την επανάστασή τους απέναντι στον ολοκληρωτισμό των αετών, μα δεν μπορούσε να στηριχτεί πάνω τους επειδή ήταν αδύναμα πουλιά. Δε θα πετύχαινε τίποτα. Ούτε και τα κακομοιριασμένα κοράκια μπορούσαν να βοηθήσουν. Η μόνη ελπίδα ήταν τα γλαυκόμορφα. Μια υποτιθέμενη συμμαχία μαζί τους θα τσάκιζε την υπεροψία των αετών και θα τους έκανε να αναθεωρήσουν τα πλάνα τους. Αποφάσισε, επομένως, να πάει να τα συναντήσει εκείνη τη στιγμή γιατί γνώριζε καλά πως δεν κοιμόντουσαν ποτέ τα βράδια. Άλλωστε ο χρόνος δεν ήταν σύμμαχος του.
Μόλις έφτασε στην ανατολική πλευρά του νησιού, ζήτησε συγγνώμη που τους επισκέφτηκε μέσα στη νύχτα και χωρίς να χάσει χρόνο άρχισε να εξιστορεί όσα είχαν λάβει χώρα τη σημερινή μέρα: «Γλαυκόμορφα, κάτι τραγικό με έφερε στην πατρίδα σας αυτή την ώρα. Οι αετοί εξαπατώντας τα πτηνά του νησιού ανέλαβαν τη διοίκηση της λίμνης με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να την επισκεπτόμαστε πλέον όποτε θέλουμε αλλά μόνο τις ώρες που όρισαν αυτοί. Επιπλέον, ισοπέδωσαν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των ειδών, τη γλώσσα και τα φτερά, επινοώντας τη κοινή γλώσσα και προβάλλοντας την αξία των φτερών τους, ενώ όποιοι αντιτάχθηκαν στις επιθυμίες τους, με δόλιο τρόπο τους έφεραν αντιμέτωπους κερδίζοντας ταυτόχρονα την εμπιστοσύνη τους. Συνειδητοποιείτε τη νέα τάξη πραγμάτων; Μπορούν και διαφεντεύουν όλο τον κόσμο και κανείς δεν εκρήγνυται γιατί δεν το αντιλαμβάνεται. Αντιθέτως, όλοι πιστεύουν ότι ωφελούνται απ’ τη νέα κατάσταση και πως οι δυνάστες τους υπηρετούν το συμφέρον τους. Πόσο καλά τα έχουν σχεδιάσει! Μα δεν πρέπει να τους αφήσουμε έτσι, πρέπει να εναντιωθούμε στις σκοτεινές επιδιώξεις τους. Αν ενωθούμε, θα πάρουμε με το μέρος μας και άλλα πουλιά που ίσως διατηρούν κάποιες επιφυλάξεις για τις καλές προθέσεις των αετών και έχουν ενδώσει παρασυρμένα απ’ τα υπόλοιπα. Τότε θα αποτελέσουμε υπολογίσιμη δύναμη και δε θα τους επιτρέψουμε να δρουν ανεξέλεγκτα. Το μέλλον μας βρίσκεται στα χέρια μας, οι ίδιοι το χτίζουμε. Ας μην το αφήσουμε ανυπεράσπιστο στα νύχια τους».
«Παπαγάλε, όσα λες είναι όντως πολύ ανησυχητικά. Δεν γνωρίζαμε τις ενέργειες αυτές των αετών αφού οι επαφές μας με τον κόσμο πέρα των ορίων του δάσους μας είναι περιορισμένες. Σ’ ευχαριστούμε που μας ενημέρωσες, όμως, δεν μπορούμε να βοηθήσουμε, όσο κι αν το θέλουμε. Σε θεωρούμε πουλί το οποίο μπορεί να εμπιστευτεί κανείς, γι’ αυτό θα σου μιλήσουμε ανοιχτά. Αυτή την περίοδο αντιμετωπίζουμε ένα σοβαρό εσωτερικό πρόβλημα που δε μας επιτρέπει να ασχοληθούμε με άλλα ζητήματα. Όπως όλοι ξέρουν, η δύναμη της φυλής μας πηγάζει απ’ την συντροφικότητά μας. Τόσα χρόνια εργαζόμενοι όλοι μαζί, σεβόμενοι κανόνες που οι ίδιοι θεσπίσαμε, καταφέραμε να αποτελέσουμε μια κραταιά δύναμη, αλλά τώρα η ενότητά μας κλυδωνίζεται. Οι σύντροφοί μας, οι γκιόνηδες, φημολογείται ότι ετοιμάζονται να εξεγερθούν επιδιώκοντας αυτονομία γιατί θεωρούν ότι διαφέρουν από εμάς κι ότι καταπιέζονται. Καταλαβαίνεις ότι πρέπει να καταπνίξουμε μια τέτοια ενέργεια αν εκδηλωθεί, γιατί ενδέχεται να προκληθούν και άλλες παρόμοιες και να οδηγηθούμε σε διάσπαση. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα γίνουμε τρωτοί και αδύναμοι. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορούμε να προσφέρουμε τη βοήθεια που ζητάς, αν και καταδικάζουμε την παράλογη στάση των διψασμένων για εξουσία αετών καθώς προέχει η εξασφάλιση της εσωτερικής μας ισορροπίας».
Ύστερα απ’ αυτή τη συζήτηση, ο παπαγάλος κούρνιασε στη φωλιά του περίλυπος που για ακόμα μια φορά οι προσπάθειές του έπεφταν στο κενό και οι αετοί θα δρούσαν ανεξέλεγκτοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου