Ο γεροχειμώνας σιγά σιγά αποσυρόταν παίρνοντας μαζί του το κρύο και τα χιόνια και μια όμορφη άνοιξη έφτανε σκορπίζοντας με το πανέρι της λουλούδια και χρώματα στο νησί. Τη σκυτάλη δεν άργησε να πάρει ένα θερμό καλοκαίρι με έναν ήλιο μπερμπάντη να ερωτοτροπεί με την πλάση αγκαλιάζοντας την σφιχτά.
Μα ο Νοήμων, ο παπαγάλος, δεν μπορούσε να συμμετέχει στον οργασμό αυτό της φύσης. Ανήσυχος πηγαινοερχόταν στην φωλιά του.
«Δεν είναι δυνατόν», μουρμούριζε, «να το ανεχόμαστε αυτό. Το χειμώνα οι αετοί είχαν μειώσει τις ώρες που μας δινόταν η δυνατότητα να επισκεπτόμαστε το ποτάμι με το πρόσχημα της έλλειψης νερού. Δε γίνεται, όμως, να συνεχιστεί το ίδιο καθεστώς και στη λίμνη τώρα που ξεπάγωσε και το ποταμάκι στέρεψε καθώς υπάρχει πλέον αρκετό νερό για όλους μας. Θα πρέπει, επομένως, να απαιτήσουμε τουλάχιστον να ισχύσουν τα μέτρα που εφαρμόστηκαν το προηγούμενο καλοκαίρι. Ναι, αυτό πρέπει να γίνει! Θα πάω αμέσως στο βουνό να διαμαρτυρηθώ στον Πλάνο αλλά… δε θα καταφέρω τίποτα μονάχος. Γι’ αυτό θα έρθουν μαζί μου και οι άλλοι παπαγάλοι και θα ζητήσω βοήθεια από όσα πουλιά δυσανασχετούν με την κατάσταση αυτή γιατί, ευτυχώς, υπάρχουν πουλιά που έχουν ακόμα συνείδηση, που δεν έχουν ξεχάσει να ζούνε και δεν έχουν ως μοναδικό λόγο ύπαρξης το κυνήγι της Αντάρτισσας αλλά ενδιαφέρονται πρωτίστως για την ποιότητα ζωής τους».
Πράγματι, χωρίς ιδιαίτερη καθυστέρηση, ο Νοήμων κατάφερε να συγκεντρώσει μια ομάδα ομοϊδεατών του που ξεκίνησαν για το βουνό προκειμένου να εκφράσουν τα παράπονά τους στον αρχηγό των αετών. Όταν έφτασαν, ζήτησαν από τους πρώτους αετούς που συνάντησαν να αναγγείλουν την παρουσία τους στον αρχηγό τους. Μέσα σε λίγα λεπτά ο Πλάνος παρουσιάστηκε μπροστά τους.
«Τι θέλετε εδώ;», ρώτησε αυστηρά μόλις τους είδε.
Ο Νοήμων προχωρώντας μπροστά από τους υπολοίπους, απάντησε: «Πλάνε, αποφεύγοντας τις φλυαρίες θα μπω απ’ ευθείας στο θέμα. Όπως θυμάσαι, δεχτήκαμε τη μείωση του χρόνου προσέλευσής μας στο ποτάμι επειδή σύμφωνα με τα λεγόμενα σου ήταν για το καλό όλων, όμως, τώρα που ξεπάγωσε η λίμνη αιτούμαστε να εφαρμοστούν τα ελαστικότερα μέτρα που λήφθηκαν πέρσι».
«Πώς τολμάς;», ξεφώνισε κατακόκκινος ο Πλάνος, γουρλώνοντας τα μάτια. «Είστε αγνώμονες όλοι σας. Ξεχάσατε τόσο γρήγορα πως με τις ευεργεσίες και τις θυσίες που κάναμε εμείς, οι αετοί, ζείτε όλοι καλύτερα και τώρα αντί για ευχαριστώ, έρχεστε μπροστά μου κι έχετε και απαιτήσεις. Εξαφανιστείτε γρήγορα πριν σας πάρω τα κεφάλια για τις ύβρεις που ξεστομίσατε».
Ο παπαγάλος, που όσο μιλούσε τον κοιτούσε κατάματα χωρίς να τον τρομάζει ο υψηλός τόνος της φωνής του, έκανε ένα βήμα πίσω και στη συνέχεια σηκώθηκε ψηλά στον αέρα καλώντας και τα άλλα πουλιά που τον ακολούθησαν στο βουνό, να κάνουν το ίδιο.
«Δεν τελειώσαμε ακόμα!» διεμήνυσε στον Πλάνο φεύγοντας.
Το πυρακτωμένο βλέμμα του Πλάνου παρέμενε καρφωμένο πάνω τους μέχρι να σβήσει η μορφή τους στους αιθέρες.
«Δε μίλησες σωστά!» παρενέβη με κατηγορηματικό τρόπο ο Σερπετός που είχε παρακολουθήσει τη συζήτηση από μακριά. «Προσωπικά θεωρούσα πως…»
«Από πού αντλείς τόσο θράσος και με αμφισβητείς;», τον διέκοψε ευθύς ο Πλάνος, πλησιάζοντας τον με άγριες διαθέσεις.
Ο Σερπετός τραβήχτηκε λίγο πιο πέρα, μα ο Πλάνος συνέχιζε «Μήπως θέλεις να παίρνεις μόνος σου τις αποφάσεις; Μήπως θέλεις να γίνεις εσύ ο αρχηγός των αετών, ο κοσμοκράτορας; Μα ναι, αυτό θέλεις! Πώς δεν το είχα καταλάβει από την αρχή. Έπαιζες καλά το ρόλο του πιστού συμβουλάτορα και μόλις έβρισκες την ευκαιρία θα με κάρφωνες πισώπλατα. Φίδι!»
«Μα, μα τι λες;», ψέλλισε ο Σερπετός.
«Σκοτώστε τον προδότη!», πρόσταξε και αμέσως μια ομάδα αετών κύκλωσε το Σερπετό.
«Σε τύφλωσε η εξουσία και βλέπεις παντού εχθρούς», αναφώνησε αλλά δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει τη φράση του. Οι αετοί τού είχαν ορμήσει, διαμελίζοντας τον.
Το θολωμένο μυαλό του Πλάνου ξεχείλιζε από λυσσαλέο μίσος που συνυφαινόταν με μια αλλόκοτη χαρά. «Όποιος άλλος τολμήσει να με αμφισβητήσει, θα έχει παρόμοιο τέλος γιατί εγώ είμαι αυτός που αποφασίζει για την τύχη όλων των πουλιών, για τη ζωή και το θάνατο. Είμαι ο παντοκράτορας, ο πανίσχυρος Πλάνος. Και στο εξής το νησί θα αποκτήσει όνομα, θα λέγεται Πλανονήσι ενώ όποιος μ’ αντικρίζει, θα με προσκυνά. Φροντίστε να γνωστοποιήσετε τις αποφάσεις του ημίθεου αρχηγού σας σε όλα τα πουλιά».
Οι αετοί, αφού έγειραν δουλικά το κεφάλι προς τον Πλάνο αποδίδοντας του τις τιμές που απαιτούσε, πέταξαν προς το δάσος και ενημέρωσαν τα πουλιά για το νέο καθεστώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου