Τα αυγά είχαν σπάσει εδώ και μέρες και τρία όμορφα παπάκια είχαν ξεπηδήσει στον κόσμο, σ' έναν κόσμο καινούριο, απαλλαγμένο απ' την καταπίεση των αετών. Ήταν ένα πανέμορφο πρωινό κατα το οποίο η φύση, φορώντας τα καλά της, φλέρταρε με τον ήλιο για πολλοστή φορά. Το ειδύλλιο εκμεταλλέυτηκε η πάπια με τα παιδιά της για να πλατσουρίσουν στα ήρεμα νερά της λίμνης. Ένα άρωμα ευτυχίας πλημμύριζε τα σωθικά τους.
Ένα παπάκι, όμως, ξέφυγε απ' την προσοχή της μητέρας του και απομακρύνθηκε. Όταν επέστρεψε, τη ρώτησε παραξενεμένο: "Μαμά, γιατί εκείνα τα καναρίνια φοράνε φτερά παπαγάλων και μιλάνε όπως αυτοί;"
Και η μητέρα του απάντησε με πικρία: "Γιατί, παιδί μου, στη ζούγκλα, νόμος είναι το δίκαιο του Ισχυρού, στη βούληση του οποίου υποτάσσεται ο Αδύναμος".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου