Ύστερα από παράκληση του παπαγάλου όλα τα πουλιά του νησιού είχαν μαζευτεί σ’ ένα ξέφωτο του δάσους με τη λίμνη, μακριά απ’ τα βλέμματα των αετών, προκειμένου να συζητήσουν για την τροπή που πήραν τα γεγονότα. Μέχρι και οι ποικιλίες των γλαυκόμορφων ήταν παρούσες, ενώ φυσικά δεν είχαν προσκληθεί οι γύπες.
«Ακούσαμε, λοιπόν, και τη νέα διαταγή των αετών», έλεγε εξοργισμένος ο Νοήμων στο πλήθος. «Θα πρέπει τώρα να τον προσκυνάμε ενώ το νησί μας θα πάρει το όνομά του! Πλέον η θελκτική βιτρίνα ράγισε, το όμορφο προσωπείο των αγαθών προθέσεών του έχει πέσει καθώς έχουμε μοναρχία στη χειρότερή της μορφή! Μα αυτό αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου. Θυμηθείτε πώς περιόρισαν την ελευθερία μας στη λίμνη. Έκαναν τότε λόγο για δικαιοσύνη ισχυριζόμενοι ότι θα στέρευε η λίμνη, όμως, θυμάστε να’ χει στερέψει ποτέ; Μας μέθυσαν με ψέματα. Ας βγούμε, επιτέλους, απ’ την πλάνη στην οποία μας βύθισε ο Πλάνος και ας συνειδητοποιήσουμε πως η δικαιοσύνη του βασίζεται στην καταπάτηση των δικαιωμάτων μας, πως η ελευθερία που μας πρόσφερε είναι σκλαβιά.
»Έχω δει με τα μάτια μου να οδηγεί τους σπίνους και τ’ αηδόνια στον αφανισμό και σας ρωτώ: αναρωτηθήκατε τάχα πώς βρέθηκαν τα κοφτερά βράχια στην κατοχή τους; Αυτός προκάλεσε την αλληλοεξόντωσή τους και στη συνέχεια έστησε μια δίκη παρωδία. Για να κάνει τον κόσμο καλύτερο, όπως ισχυριζόταν, σκόρπισε τον όλεθρο. Με τον πόλεμο ευαγγελιζόταν ειρήνη, ο ραδιούργος. Και ποιος μπορεί να παραβλέψει τις συνέπειες των ενεργειών τους στο περιβάλλον; Όπου έπεσαν οι κοφτερές πέτρες τους, η γη δεν ξαναβλάστησε, ζώο δεν ξαναβάδισε, καθώς πληγωνόταν στα πόδια. Είναι ο ίδιος ο Διάβολος! Μα δεν αρκέστηκε μόνο σ’ όσα προανέφερα αλλά θυσίασε και ζωές κορακιών για να φτιάξει το έκτρωμα στο βουνό, το οποίο βέβαια γκρεμίστηκε απ’ τις κίσσες. Απ’ τις κίσσες; Άραγε ήταν τόσο δυνατές για να προκαλέσουν μια τέτοια καταστροφή; Μήπως τον συνέφερε μια τέτοια ενέργεια για να τις εξολοθρεύσει και να στρέψει το ενδιαφέρον όλων των πουλιών στο κυνήγι της αρχηγού τους, την οποία ακόμα, βέβαια, ψάχνει και αμφιβάλλω αν θέλει να βρει ποτέ. Σε ό,τι αφορά στην περίπτωση των γλαυκόμορφων, ποιος ωφελήθηκε απ’ τη διάλυσή τους; Αυτός, ο ακατονόμαστος, που με απείλησε όταν πήγα να του ζητήσω να μας επιτρέψει να επισκεπτόμαστε τη λίμνη περισσότερο χρόνο. Πρέπει να τιμωρηθεί για τα εγκλήματά του. Πετάξτε, λοιπόν, από πάνω σας τα φτερά τους που σας αλλοτρίωσαν, σταματήστε να μιλάτε τη γλώσσα τους, γίνετε ξανά ο εαυτός σας και πάμε να τους ανατρέψουμε όλοι μαζί για να ξανακερδίσουμε την ελευθερία που μας έκλεψαν. Γιατί μόνο ενωμένοι μπορούμε να τα καταφέρουμε!».
«Ναι!», κραύγασαν όλα μαζί τα πουλιά ξεκολλώντας από το σώμα τους τα φτερά των αετών.
Ο Νοήμων, με αυτά τα λόγια του, κατάφερε να πυροδοτήσει το μπαρούτι που κρυβόταν στα βάθη των σπλάχνων τους και να προκαλέσει τεράστια έκρηξη. Άλλωστε, τα περισσότερα είχαν αρχίσει εδώ και καιρό να γκρινιάζουν για όσα συνέβαιναν αλλά δεν τολμούσαν να αντιδράσουν. Μα η στιγμή έφτασε και ενωμένοι σαν ανθρώπινη γροθιά θα θρυμμάτιζαν τους δυνάστες τους.
Ιαχές πολέμου ακούγονταν από παντού.
Ο παπαγάλος αφού τα άφησε να βγάλουν την οργή που τους κατάκλυζε τα σωθικά, τόνισε: «Δεν πρέπει να θολώσει η λογική μας απ’ τον ενθουσιασμό. Οι αετοί είναι πιο δυνατοί από εμάς αλλά εμείς υπερέχουμε αριθμητικά. Γι’ αυτό πρέπει να ενεργήσουμε μεθοδικά. Τα γλαυκόμορφα θα παραμείνουν στο δάσος τους σε επιφυλακή και αν η εξέλιξη της μάχης δεν είναι ευνοϊκή, θα αναζητήσουμε προστασία στην περιοχή τους. Όλοι οι άλλοι, ακολουθείστε με και υπό την καθοδήγησή μου θα τους κατατροπώσουμε!», σημείωσε και υψώθηκαν όλα στον ουρανό που βάφτηκε από μια πανδαισία χρωμάτων.
«Κύριε μου, κύριε μου, τρέξτε να δείτε», ούρλιαζε ένας αετός καλώντας τον Πλάνο. «Αναρίθμητα πουλιά έρχονται προς το βουνό αγριεμένα!»
«Σίγουρα αυτός ο παλιοπαπαγάλος θα τα’ χει ξεσηκώσει», σκέφτηκε ο Πλάνος κοιτάζοντάς τα να πλησιάζουν και κραύγασε οργισμένος προς τους αετούς του: «Το νησί ανήκει μόνο σε μας. Αφού δεν τους αρέσει η διαμορφωθείσα κατάσταση, θα πεθάνουν!».
Χωρίς να χάσει χρόνο έστειλε κάποιον να ειδοποιήσει τα αδέλφια τους στη λίμνη καθώς και τους γύπες να έρθουν να πολεμήσουν στο πλευρό τους, ενώ έδωσε εντολή στους υπόλοιπους αετούς να ανοιχθούν στους αιθέρες για να καταστείλουν την εξέγερση.
Οι επιτιθέμενοι, ύστερα από υπόδειξη του παπαγάλου, απλώθηκαν στον ουρανό ως εξής: στο κέντρο βρίσκονταν τα μικρόσωμα πουλιά, όπως τα περιστέρια, τα χελιδόνια, τα καναρίνια και οι πέρδικες, ενώ στα άκρα της παράταξης, τα δυνατότερα και πιο μεγάλα πουλιά. Απ’ το αριστερό άκρο επιτίθονταν οι πελαργοί και οι πελεκάνοι ενώ από δεξιά οι γερανοί και οι παπαγάλοι.
Οι αετοί χτύπησαν το κέντρο του σχηματισμού κατατροπώνοντας τα μικρόσωμα πουλιά που, αν και μάχονταν ηρωικά, έπεφταν το ένα μετά το άλλο σαν κομφετί από τον ουρανό. Όμως, τα δυνατότερα πουλιά, αντί να επιτεθούν κατά μέτωπο στους αετούς, προχώρησαν μπροστά και στη συνέχεια συνέκλιναν κυκλώνοντάς τους. Ξαφνικά οι αετοί βρέθηκαν να βάλλονται απ’ όλες τις πλευρές μη ξέροντας πού να στραφούν. Οι απώλειές τους ήταν μεγάλες μα γρήγορα φάνηκε φως στο τούνελ. Από το αδιέξοδο τούς έβγαλαν οι γύπες και οι υπόλοιποι αετοί που είχαν καταφθάσει πλήττοντας τον εχθρό από την εξωτερική. Οι όροι μόλις είχαν αντιστραφεί, ένας νέος κύκλος αίματος είχε αρχίσει.
«Υποχωρήστε», διέταξε ο Νοήμων που καταλάβαινε πως η μάχη πήρε άσχημη τροπή για το στράτευμά του. «Πάμε γρήγορα στο δάσος των γλαυκόμορφων».
Πράγματι, όλα τα πουλιά εγκατέλειψαν αμέσως το πεδίο της μάχης και κατευθύνθηκαν ταχύτατα προς την περιοχή που υπέδειξε ο ηγήτοράς τους, καταδιωκόμενα απ’ τους αετούς. Πολλά απ’ αυτά δεν τα κατάφεραν να φτάσουν ως εκεί, καθώς τα προλάβαιναν οι αντίπαλοί τους στη διαδρομή, θανατώνοντάς τα.
«Χωριστείτε», φώναξε και πάλι ο παπαγάλος. «Τα μεγάλα πουλιά να πετάξουν χαμηλά στο έδαφος κάτω απ’ τα δέντρα ενώ τα μικρά να καταφύγουν στη σπηλιά που βρίσκεται στο λόφο».
«Ακολουθείστε τους και εξοντώστε τους», πρόσταξε ταυτόχρονα ο Πλάνος.
Τα μεγάλα πουλιά πετούσαν σβέλτα με τα πούπουλα τους ν’ αγγίζουν το έδαφος. Από πίσω τους οι αετοί και οι γύπες.
«Τώρα», ακούστηκε απ’ το ράμφος του Νοήμων και κατακλυσμιαία βροχή από ρετσίνι έπεσε από ψηλά. Τα γλαυκόμορφα δήλωσαν παρόντα τη σημαντική αυτή ώρα. Μπούφοι και κουκουβάγιες στέκονταν στα κλαδιά των δέντρων αδειάζοντας στο φτέρωμα των αετών ρετσίνι που είχαν μεριμνήσει να συγκεντρώσουν μέσα σε φλοιούς καρυδών. Οι αετοί και οι γύπες αδυνατώντας να πετάξουν, τσακίστηκαν στο έδαφος και ένα σύννεφο σκόνης αναδύθηκε ποτισμένο με κραυγές πόνου. Χωρίς να χάσουν στιγμή τα πουλιά βρέθηκαν από πάνω τους και τους κατακρεούργησαν ανελέητα.
Την ίδια ώρα οι μικρόσωμοι σύμμαχοί τους κατάφεραν ασθμαίνοντας να φτάσουν στη σπηλιά. Η ομάδα των αετών που τα καταδίωξε, όρμησε με εντολή του Πλάνου μέσα για να τα συντρίψει, μα το εσωτερικό της τους επιφύλασσε μια δυσάρεστη έκπληξη: είχε μεγάλο βάθος, το φως ήταν λιγοστό και ήταν αρκετά στενή, με αποτέλεσμα τα φτερά τους να χτυπούν στα τοιχώματά της. Πολλοί απ’ αυτούς έσπασαν τις φτερούγες τους. Ο ένας αετός έπεφτε πάνω στον άλλο. Πανικός! Τα μικρόσωμα πουλιά τότε τους όρμησαν καρφώνοντας τα ράμφη τους στο σώμα τους. Οι γκιόνηδες που περίμεναν την άφιξή τους στο χώρο, κρυμμένοι έξω απ’ την σπηλιά, έκαναν την εμφάνισή τους βοηθώντας τους συμμάχους τους να τους δώσουν τη χαριστική βολή.
Οι αετοί ήταν νεκροί κι ανάμεσά τους ο ίδιος ο Πλάνος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου